ادم میتونه باهمجنسای خودش دوست بشه!
نه اینکه باهزار تا جنس مخالف همه کاری کنه و بگه اینا فقط دوستن!
پ.ن: چند ساعتی از پست گذشته و الان میفهمم که نه.ادم میتونه با جنس مخالف مفید دوست باشه!
ولی فقط دوست باشه!
که اگه گم بشم کسی نمیفهمه
کسی تو خیابون دنبالم نمیگرده
کسی به جای خالیم نگاه نمیکنه
کسی به خاطرم گریه نمیکنه
کسی نمیگه برم دنبالش
کسی خم به ابروش نمیاره
کسی نمیگه یادش بخیر
کسی نمیگه اگه مرده حداقل براش فاتحه بخونم
کسی نمیگه اون الان کجاست
کسی نمیگه اخرش حالش چیشد
کسی بهم فکرهم نمیکنه
اینجوری که ندونی به کدوم دلیل داری گریه میکنی.واسه کدوم یکی از بدبختیات.
بعد نتونی خودتو قانع کنی که اشک بریزی!
بعدشم غرور شکسته تو چسب بزنی ولی همچنان شل و ول باشه.
حتی دل خودتم جای خودتو نداشته باشه.چه برسه دل بقیه!
حس زیادی بودن تاحالا بوده تودلت؟
حس اینکه کسی دوست نداره.
اینجور موقع ها چیکار میکنی؟
من کم اوردم!
اره اعتراف میکنم.من کم اوردم!تهی ام!خالی و پوچم!
و خودم دست به کار میشم که خودمو بسازم!وحشی تراز قبل!من صبر میکنم.احساساتم که خوب شد ،چند ماه،یا چند سال بعد.زندگی رو شروع میکنم
یه ادمی میشم که حس میکنه همه چیو.ناراحتی و غم و خوشحالی رو حس میکنه! از ته دل خندیدنو تجربه میکنه،از ته دل گریه کردنو هم!
من همیشه مرده نمیمونم.من زنده میشم!
درباره این سایت